Thursday, November 30, 2006

ครูภาคใต้

ปกติผมเป็นคนไม่ชอบครูเลย
มองเป็นคนที่เรื่องมาก จู้จี้จุกจิก
แต่พอได้ข่าวเรื่องโจรใต้กับสถานการณ์โรงเรียนในพื้นที่
ก็รู้สึกหดหู่

บางทีถ้าเรารู้เหตุผลจริงๆของปัญหานี้
เบื้องหลังอาจเป็นเจ้าของร้านเครื่องเขียน หนังสือ ขัดผลประโยชน์ หรือเปล่า

หดหู่ ปนสะใจ ผมบ้าหรือเปล่าเนี่ย

Friday, November 24, 2006

memo ประจำวัน

เมื่อคืนคุยกันเรื่อง การแบ่งกลุ่มขององค์กรในจังหวัดออกเป็นประเภทต่างๆ
โดยมีกราฟแกนตั้งและนอน แกนตั้งเป็น อายุ แกนนอนเป็นองค์กรดั้งเดิม กับองค์กรใหม่
กลุ่มที่เราประชุมกันทุกวันพุธ เป็นพวก องค์กรใหม และอายุมากหน่อย ส่วนพวกที่ประชุมกันทุกวันอังคารแรก พวกนั้นเป็น องค์กรใหม่ แต่อายุน้อยหน่อย ส่วนพวกโรตารี่ ไลออนส์ สมาคมชมรม พวกนั้น เป็นยุคเก่า และ อายุมาก ทุกคนกำลังลองคิดถึงอายุน้อย แต่องค์กรดั้งเดิม นึกไม่ออก อาจจะเป็นพวกโครงการแลกเปลี่ยนต่างๆ ก็เป็นได้ หรือพวก คณะสีในโรงเรียน รวมกลุ่มกันแต่ว่ายังยึดถือธรรมเนียมปฏิบัติเดิมๆ

มีผู้วิเคราะห์ว่า ชมรมแบบไลออนส์ โรตารี่ กำลังมีปัญหาตรงที่ไม่มีคนเข้าไปร่วมใหม่ๆ มีแต่คนแก่ๆ เก่าๆ ไม่มีไอเดียอะไรใหม่ ๆ พวกที่อายุน้อยก็มักจะคิดว่า องค์กรมันแก่ เข้าไปก็เจอแต่คนแก่ๆ ร้องเพลงเก่าๆ เล่นมุขที่ไม่ค่อยขำ ก็เลยไม่เข้าไปร่วม

มีอีกกราฟ คือ แกนนอนเป็น เพื่อธุรกิจ<------------>เพื่อสังคม ส่วนแนวตั้งก็เป็นประสบการณ์ในชีวิตมาก กับประสบการณ์ในชีวิตน้อย
พวกกลุ่ม วันพุธ เป็นพวก ประสบการณ์มาก และเพื่อสังคม
พวกกลุ่ม วันอังคาร เป็นพวก ประสบการณ์น้อย เพื่อธุรกิจ
พวกฟอรั่ม เป็นพวก ประสบการณ์มาก เพื่อสังคม
พวกหอการค้า เป็นพวก ประสบการณ์มาก เพื่อธุรกิจ

เค้าพยายาม จะจัดหาให้ทุกคนได้ประสานงานกัน โดยให้คนคิดถึงเรื่องที่จะสามารถทำงานร่วมกันได้

+++++++++++++++++++++++++++++
ต่อไปเป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ
1.เด็กๆบางส่วนที่ไม่สนใจการทำกิจกรรมเพื่อสังคม เพราะเขาเห็นตัวอย่างของพ่อแม่ในการทำกิจกรรมสังคมดังกล่าว มาตั้งแต่เด็ก ได้เห็นแต่พ่อแม่ได้แต่กล่อง แต่ไม่ได้รับความร่ำรวยขึ้นแต่อย่างใด
2.เด็กอาจจะคิดเป็นปมด้อยด้วยเรื่องการไม่เอาใจใส่ธุรกิจ หรือ ครอบครัว ทำให้เด็กในยุคนี้ ถ้าเลือกได้จริงๆ เค้าอาจจะไม่อยากไปสังคมกับใครเลยก็ได้ มีความยินดีที่จะอยู่คนเดียว หรืออยู่กับครอบครัวมากกว่า
3.เด็กๆ คิดว่าที่เค้าเป็นอยู่ในปัจจุบันจริงๆ เค้าคิดว่าน่าจะเป็นได้ดีกว่านี้หากเค้าตั้งใจทำธุรกิจให้ดี ลดหนี้ให้พ่อแม่ และจะได้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นหน่อย ดังนั้นอย่าไปเข้าสังคมเลย มีแต่ค่าใช้จ่าย

ร้อยแปดเหตุผล แห่งความไม่บรรลุวุฒิภาวะ

แล้วเราจะเปลี่ยนได้ไหม ผมว่าอาจจะได้แต่นานและต้องรอให้ถึงวัยอันสมควร ถ้าเลือกได้ผมก็ไม่อยากไปสังคมกับใครเท่าไหร่ พอเข้าสังคม ต้องวางตัวผิดจากเดิม ทำให้ไม่สบายตัวเลย ไม่ไปก็จะกลายเป็นกบในกะลา แน่นอน ถึงข่าวสาร เทคโนโลยีมีมากมาย ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทดแทน เรื่องซุบซิบนินทา ข่าววงในต่างๆ หรือ ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลไปได้เลย แต่ผมก็ยังรู้สึกต่อต้านอยู่ดี

เราทำธุรกิจ มีคนรู้จักมากๆ มีเครือข่ายมากๆ ตามหลักการแล้วดี แต่ทนได้ไหม กับการขายของแล้วต้องลดกระหน่ำเพราะเกรงใจกัน
เวลาเราไปซื้อเขา แล้วเขาคิดแบบเราไหม หรือว่าเขาชาร์จ ตามปกติ ซึ่งตรงนี้จะว่าเป็นเรื่องเล็กก็เล็ก ใหญ่ก็ใหญ่นะครับ

คิดไปคิดมาก็เหมือนเขียนไม่มีประเด็นอีกแล้วหนอเรา
แฮ่ๆ ง่วงนอน ไปก่อนดีกว่า

Tuesday, November 14, 2006

boxbox.buddyfusion.com

วันนี้มีเพื่อนคนนึงทางเอ็ม จริงๆ ก็เป็นเพื่อนสมัยเรียนมัธยมแหละครับ
คุยด้วยเพื่อที่จะให้คอมเม้นท์เว็บไซต์ด้านบนนี้ เป็นเว็บบล็อกที่จะสามารถให้โพสต์วีดีโอได้ด้วย
ซึ่งก็ยังไม่ค่อยเข้าใจคอนเซ็ปท์เท่าไหร่ ได้แต่ดูแล้วบอกว่าสวยดี

เค้าถามว่าเราเขียนบล็อกด้วยหรือเปล่า เราบอกว่า เขียน แต่ไม่ให้ดู
อ้าว ทำไมล่ะ เราบอกว่า ช่วงนี้มีความทุกข์เยอะ ไม่อยากให้อ่าน กลัวอ่านแล้วหดหู่
เอามาเหอะ ขอดูหน่อย

มีบล็อก ก็เหมือนมีจู๋ นายมีจู๋ หรือเปล่า อ๋อ มี แต่ไม่ให้ดู เอาไว้เล่นคนเดียว
เอามาเหอะ ขอดูหน่อย

แหม เปรียบเทียบได้เลวร้ายจริงๆ

แล้วอีกคนใครไม่รู้ น่าจะถามชื่อไว้ โทรมาผิดตอน เที่ยงคืน 20 แล้วก็ทำเสียงหัวเราะคิกคัก แล้วก็วางไป แล้วโทรมาใหม่ ถามว่าทำอะไรอยู่คะ ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ครับ เหรอคะ แล้วรบกวนหรือเปล่าคะ ก็ไม่ค่อยอ้ะครับ เหรอคะ แล้วกินข้าวหรือยังคะ เอ้ะยังไง ก็ต้องกินแล้วสิครับ นี่เที่ยงคืน 20 แล้วนะครับ โทรจากเมืองไทยหรือเปล่าเนี่ย หมายความว่ายังไงคะ ก็ถ้าอยู่เมืองไทยก็ควรใช้เวลาเดียวกัน แล้ว เที่ยงคืน 20 ก็ควรจะกินข้าวแล้วนี่ครับ แล้วนี่รบกวนหรือเปล่าคะ ก็เริ่มนิดหน่อยแล้วครับ เหรอคะ ใช่มิคหรือเปล่าคะ ไม่ใช่ครับ อ้าว แล้วใครล่ะคะ ก็ไม่ใช่มิคละกันครับ

แล้วก็วางสายไป และโทรมาใหม่อีกสองสามที อะไรหว่า

Sunday, November 12, 2006

ThinkGeek :: Despair, Inc. 2007 Calendars

ThinkGeek :: Despair, Inc. 2007 Calendars

คงเคยเห็นปฏิทินที่มีรูปสวยๆ แล้วก็คำคมด้านล่าง พร้อมกรอบสีดำ กันนะครับ
มาเวอร์ชั่นนี้ ธิ้งกี้ก นำมาทำใหม่เป็นเวอร์ชั่น มองโลกในแง่ร้าย และสิ้นหวังครับ
ลองอ่านดูนะครับ มีทุกเดือนเลย
  • January - Wishes. When you wish upon a falling star, your dreams can come true. Unless it's really a meteorite hurtling to the earth which will destroy all life. Then you're pretty much hosed no matter what you wish for. Unless it's death by meteor.
  • February- Procrastination. Hard work often pays off after time, but laziness always pays off now.
  • March - Compromise. Let's agree to respect each other's views, no matter how wrong yours might be.
  • April - Effort. Hard work never killed anybody - but it is illegal in some places.
  • May - Motivation. If a pretty poster and a cute saying are all it takes to motivate you, you probably have a very easy job. The kind robots wil be doing soon.
  • June - Worth. Just because you're necessary doesn't mean you're important.
  • July - Teamwork. A few harmless flakes working together can unleash an avalanche of destruction.
  • August - Consulting. If you're not a part of the solution, there's good money to be made in prolonging the problem.
  • September - Cluelessness. There are no stupid questions, but there are a lot of inquisitive idiots.
  • October - Ambition. The journey of a thousand miles sometimes ends very, very badly.
  • November - Achievement. You can do anything you set your mind to when you have vision, determination, and an endless supply of expendable labor.
  • December - Idiocy Never underestimate the power of stupid people in large groups.

Sunday, November 05, 2006

bact' is a name

นานๆ จะได้เข้ามาอ่านบล๊อกของพี่คนนี้ซักที
ไม่ได้เจอตัวเป็นๆ นานแล้วนะครับ
แต่ก็ยังนิยมชมชอบความคิด และทัศนคติเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ของพี่เค้าอยู่ดี

อ่านเรื่องเดินไปตามถนน เรื่องความเห็นทางการเมือง เรื่องเล่นๆ แล้วคิดว่าัตัวเรา ความคิดแบบนี้ที่เคยมีมันหายไปไหนหมดหนอ

เราเคยแต่งห้องหอพัก ปลูกต้นไม้ เลี้ยงปลา สะสมแสตมป์ ต่อจิ๊กซอว์
ฟังเพลง อ่านนิตยสาร ไปงานแฟต ไปงานหนังสือ ไปงานกิ๊ฟศิลปากร
ไปงานสวนสันติชัย ไปถนนข้าวสาร มีความอิ่มเอมใจกับการมองโลกในแง่ดี

ส่องกระจกแล้วมองหน้าตัวเอง แทบไม่น่าเชื่อว่าเคยทำกิจกรรมแบบนั้นมาก่อน
ทุกวันนี้อยู่แบบไม่มีความฝันอะไรอีกต่อไป...ไม่รู้ทำไม
งานเยอะเกิน
เครียด
ทำสิ่งที่ไม่รัก หรือ ไม่รักสิ่งที่ทำ

ผู้คนมักจะอวยพรกันว่าขอให้มีความสุขมากๆนะ
ถ้าขออะไรได้ในวันเกิดปีนี้ อยากให้ความรู้สึกดีๆ แบบก่อนๆ กลับมาอยู่กับเราอีก
มองโลกในแง่ดีขึ้น มีความสุขกับชีวิตบ้าง
มีชีวิตแบบใช้ชีวิตไม่ใช่มีชีวิตแบบชดใช้กรรม

ตกลงเขียนไปเขียนมา ไม่เกี่ยวกับพี่อาร์ทเท่าไหร่
แต่เกี่ยวกับตัวผมเอง ที่คิดถึงพี่เท่านั้นแหละ