Monday, December 03, 2007

รักแห่งสยาม ของจริง

รักแห่งสยาม
เค้าบอกว่าถ้าความคิดมันยังค้างอยู่ในหัว ให้ไปดูอีกรอบก็จะดีขึ้น

ซึ่งก็ดีขึ้นจริงๆ

อ่านดูตามเว็บบอร์ด
บางคนร้องไห้ ในตอนจบ เราก็พยายามคิดว่าทำไม แต่เราก็ไม่เห็นร้องไห้แฮะ แต่ก็แค่ตากระตุกๆ

กลับบ้านมารู้สึกสดใสขึ้นหน่อยไม่หดหู่เหมือนตอนดูรอบแรก

ก่อนนอน ดู ย้อนรอย เรื่องในหลวง
มีอยู่ตอนหนึ่ง พิธีกรเล่าเรื่องที่ในหลวงเสด็จไปเรียนต่อที่สวิส แล้วมีประชาชนคนหนึ่ง ตะโกนออกไปว่า อย่าละทิ้งประชาชน และในหลวงก็ตรัสตอบ ในพระทัยว่า ถ้าประชาชนไม่ละทิ้งข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะละทิ้งอย่างไรได้

สถานการณ์ในช่วงนั้นไม่ดีเลย เพราะว่า ในหลวง รัชกาลที่ 8 เพิ่งสวรรคต และ ในหลวงรัชกาลที่ 9 มีความตั้งใจที่จะรับตำแหน่งเพียงเพื่อช่วยให้จัดงานพระศพได้สมพระเกียรติเท่านั้น สำหรับครอบครัวของพระองค์แล้ว เป็นการยากที่จะต้องอยู่กับความโศกเศร้าและภาระอันหนักอึ้งเช่นนี้ ที่ประเทศไทย ถ้าพระองค์คิดว่า ทรงพอแล้ว ประเทศไทย พระองค์บอบช้ำเหลือเกิน ทรงสูญเสียพระราชบิดา และ พระเชษฐาธิราช ในเวลาไล่เลี่ยกัน พระองค์ก็สามารถที่จะไปสวิสเซอร์แลนด์ แล้วไม่กลับมาอีกเลยก็ทรงทำได้

ปกติประชาชนทั่วไปก็จะรู้เพียงเรื่องคนตะโกน แต่ไม่เคยรู้เรื่องเบื้องหลัง แต่ในหนังสือเล่มหนึ่ง สมเด็จพระราชินีนาถฯ ทรงเล่าให้ฟัง ว่า ครั้งหนึ่งไปเยี่ยมราษฎรต่างจังหวัด มีชายคนหนึ่งพุ่งตัวมากราบในหลวง พร้อมกล่าวว่า พระองค์ คงจำเขาไม่ได้ แต่เขานี่แหละเป็นคนที่ตะโกนในวันนั้น ในหลวงถามว่าทำไมถึงตะโกนอย่างนั้น เขาบอกว่า ดูพระพักตร์ในวันนั้นแล้วทำให้อดใจหายไม่ได้ กลัวว่าในหลวงจะไปแล้วไม่กลับมาอีก ก็เลยตะโกนเหมือนคนบ้าเสียสติ ในหลวงทรงรับสั่งตอบว่า ก็เพราะว่าตะโกนอย่างนั้นเราถึงได้กลับมานี่อย่างไร

ฟังจบ เราน้ำตาไหลทันที
หนังละคร มันเรื่องแต่ง
แต่นี่เรื่องจริง
ความตื้นตันมันคนละระดับ
อย่างนี้ถึงเรียก รักแห่งสยาม ของแท้

ขอบคุณพี่ผู้ชายคนนั้นที่พี่ตะโกนออกไปวันนั้น ไม่อย่างนั้นคงไม่มีวันนี้