Saturday, November 26, 2005

โธ่ ก็เธอดีเกินไป

บทความเพื่อสรรเสริญ เธอ...ผู้ดีเกินไป

Thursday, November 24, 2005

ยังก้ะเรื่องจริง

อ่านซะก่อนที่จะสายเกินไปกับคุณ-:- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ทุกวัน...ฉันต้องตื่นเช้า เข้างานแปดโมง วันนี้..ก็เหมือนเคย แต่เมื่อคืนฉันทำงานจนดึก ตื่นสาย.. อารมณ์ตอนนั้น..โมโหตัวเองมาก ที่ลืมตั้งนาฟิกาปลุก ( โดนเจ้านายด่าแน่ๆ ) แม่มาเคาะประตูห้อง ..." ตื่นหรือยังลูก หกโมงแล้ว " ฉันหงุดหงิดมาก .........." โธ่!!..." " แล้วทำไมแม่ไม่ปลุกหนูให้เร็วกว่านี้!!...ล่ะ " " เนี่ย..ดูซิ..หนูไปทำงานไม่ทันแล้ว!!.." " วันนี้..มีประชุมด้วย..โอ้ยยย!!..เซ็ง.." " แม่ทำข้าวต้มให้หนูอยู่ เมื่อคืนเห็นนอนดึก " " อยากให้กินอะไรร้อนๆ หน่อย..ก่อนไปทำงานนะลูก." "........ แม่ไม่ต้องมาพูดเลย.." " ไม่กง..ไม่กินมันแล้ว " ........ แม่จับแขนฉันเบาๆ...ก่อนเดินออกจากห้องไป พอฉันอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็ ลงมาข้างล่าง แม่นั่งรออยู่ที่โต๊ะกินข้าว " " กินข้าวต้มกับแม่ก่อนนะลูกนะ แม่รอหนูอยู่ " " หนู.....ไม่กิน!!" พูดเสียงห้วนๆ...โดยที่ ไม่มองหน้าแม่ แล้วเดินออกมาจากบ้านทันที. -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- .... ถึงที่ทำงาน..... " ไม่รู้หรืองัย!!...ว่าวันนี้มีประชุม!! " " แล้วรายงานอยู่ไหน!!" ยกมือไหว้ .. " ขอโทษค่ะพี่ "...- - ' รีบส่งรายงานให้อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน "เออนิ..พี่เลื่อนประชุมไปเป็น 10 โมงนะ.." " แล้วช่วยช่วยไปหาอะไรให้พี่กินหน่อยสิ " " .. ได้ค่ะพี่ ....." วิ่งเข้าห้องครัว หยิบโจ๊กกึ่งสำเร็จรูป รีบ .รีบ รีบๆ...เติมน้ำร้อน ..ว๊า!!..น้ำร้อนลวกมือ "... มาแล้วค่ะพี่ โจ๊กร้อนๆ เลยค่ะ...." ออกจากห้องประชุมเกือบเที่ยง แม่โทรมาจากบ้าน " เมื่อเช้า....หนูวางผ้าเช็ดหน้าไว้ตรงไหนลูก " " แม่หาในตะกร้าไม่เจอ จะเอาไปซักน่ะ " ".... หาไม่เจอก็ไม่ต้องซักหรอก " " หนู....จำไม่ได้ คงโยนไว้ที่ไหนน่ะแหละ " "เมื่อเช้าหนูรีบ ....... " " ไม่เป็นไรลูก แล้วเย็นนี้..กลับกี่โมง..มากินข้าวกับแม่นะ " " .....ยังไม่รู้หรอกแม่ ว่างานเสร็จเมื่อไหร่ " " ยังงัย.....แม่กินไปก่อนเลยแล้วกัน ไม่ต้องรอ ....." วางหูโทรศัพท์.. แล้วก็...ก้มหน้า ก้มตาทำงาน เอาใจเจ้านาย ..... " เอ!!.. พี่วางบัญชีรายชื่อลูกค้าทิ้งไว้แถวนี้มั่งรึเปล่า.." "ไม่รู้ไปลืมไว้ที่ไหน....หาไม่เจอ" "... ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูช่วยหา" " พี่ลงไปทานข้าวเถอะค่ะเที่ยงกว่าแล้วนะคะ " .. หา หา หา... หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ โธ่..พี่ขา ก็พี่มาทำหล่นไว้ใต้เก้าอี้ในห้องประชุมนี่นา... โอย !!.... เที่ยงครึ่งแล้ว ลงไปกินข้าวไม่ทันแน่ๆ ไม่เป็นไร..บะหมี่ซักห่อพออิ่มก็แล้วกัน "....พี่คะ เจอแล้วนะคะ" " พี่ทำหล่นไว้ที่ห้องประชุมค่ะ" " อ้าว..เหรอ " ...รับเอกสารคืน ไม่มีแม้แต่ขอบใจสักคำ แต่ฉันกลับปลื้ม ที่ทำให้เจ้านายพอใจได้ ใกล้เลิกงานแล้ว.. รีบกลับบ้านไปนอนดีกว่า " เออนิ... ช่วยแก้งานตรงนี้ให้พี่หน่อยนะ" "เสร็จแล้ววางไว้บนโต๊ะพี่เลย.." " พี่กลับก่อนละ.." " ว่าแต่ว่า เราน่ะมีธุระอะไรรึเปล่า" " คงต้องกลับช้านิดนึงนะวันนี้" ... ยิ้มรับ... " ไม่มีธุระอะไรค่ะพี่"... - -' " เดี๋ยวหนูพิมพ์ให้เลยค่ะ" โทรหาเจ้านายตอนเกือบทุ่ม ".. พี่ขา..หนูแก้ไข และตรวจทานเรียบร้อยแล้วค่ะ" " หนูวางไว้บนโต๊ะนะคะ.... " - -" -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- ...........................................กลับถึงบ้าน..... " กลับดึกจังลูก... จะอาบน้ำก่อน หรือ กินข้าวก่อนล่ะ ?? " ....เงียบไม่มีเสียงตอบ... ไม่มีรอยยิ้ม.. " มา.. มา แม่ช่วย " แม่รวบของจากมือฉันไปวางบนโต๊ะ "..หนูเหนื่อยมากเลยแม่ " " หนูอยากนอน " ..กำลังจะเดินขึ้นห้อง .. ...มือถือดังขึ้น... " ฮัลโหล..สวัสดีค่ะ.เจ้านายเหรอคะ..มีอะไรรึเปล่าคะ" " อ๋อๆ !! ไม่ยุ่งค่ะ เดี๋ยวหนูรีบจัดการให้เลยค่ะ" กุลี กุจอ...เปิดคอมพิวเตอร์ .. " เจ้านายคะ.. เรียบร้อยแล้วค่ะ.." " อ้าวแม่.หายไปไหน ในครัวไม่มี ห้องนอนไม่มี " ..แม่นั่งอยู่หลังบ้านเหงาๆ.คนเดียว และก็ร้องไห้.. แม่แอบร้องไห้ .. เพราะฉันสินะ ฉันทำให้แม่ต้องร้องไห้ แม่..ดูแลฉันมาทั้งชีวิต เป็นห่วงฉัน รักฉันมากกว่าใครๆ แต่..ฉันตอบแทนได้สาสม..เหลือเกิน ฉันเริ่มทบทวน.. เจ้านายคนที่ให้เงินเดือนฉัน ..................กับ................... แม่ผู้ที่ให้ความเป็นคนแก่ฉัน.. เพื่อประจบสอพลอเจ้านาย ฉันทำร้ายผู้ให้กำเนิดได้เพียงนี้เชียว!..หรือ " แม่!!..หนูขอโทษ "... -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- ใคร??.... เคยเป็นแบบนี้บ้าง ........... แม่มีเพียงคนเดียว...นะครับ. ^^ คนเดียวจริงๆ.. ทำดีกับท่านไว้เถอะครับ... สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุด...มักเป็นสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่ เพราะสิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกๆ วัน เราเลยคิดอยู่ว่าเราก็ต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป ไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญ ไม่เคยเห็นแม้แต่ค่า .และจะมีสักกี่คนที่เห็นว่าเป็นสิ่งสำคัญ เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน คน ๆ นั้นค่อยวิ่งตามเราอยู่..และวิ่งตามเรามาตลอด ใส่ใจเราอยู่ทุกๆ วัน ทุ่มเท และทำดีกับเรา เราก็มักจะเห็นแค่ว่า..ใครคนหนึ่ง กำลังทำอะไรที่ดู งี่เง่า..น่ารำคาญ จนวันหนึ่งถ้าเราสูญเสียคนๆนั้นไป แล้วเพิ่งจะมานึกเสียใจเอาตอนหลัง ต้องการเรียกร้องให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม มันจะไม่สายไปหน่อยหรอ ?..ที่จะทำแบบนั้น หรือบางทีเราก็อาจจะรู้สึกว่าดีใจ ที่ได้มีชีวิตที่ปราศจาก..ความน่าเบื่อ...ความรำคาญ แต่จะมีใครที่เคยรู้สึก และรับรู้ถึงความรู้สึกอันนั้น และจะมีสักกี่คนที่เข้าใจความรู้สึกของคนที่เป็นผู้ให้ ให้เราทุกสิ่งทุกอย่าง ให้เรามาตลอดชีวิตของเค้า บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่นั้น.เค้าอาจไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณรำคาญ แต่เขาทำไปเพราะเขารักคุณจริงๆ เหมือนความรักของพ่อ และแม่ เหมือนความรักของญาติผู้ใหญ่ของคุณ เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ คุณเคยคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม คุณเคยคิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอหรือยัง และเมื่อไหร่คุณถึงจะดูแลพวกเขาได้ดีพอ เมื่อไหร่ ?.. คุณให้ความสำคัญกับคน - ถูกคน - ถูกเวลา หรือป่าว ? คุณให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุแก่คุณ.. มากกว่าคนที่ให้ความรัก และความรู้สึกที่ดีกับคุณ ให้ความเป็นคนกับคุณ และ ให้ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของคุณ มั่งหรือป่าว สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นได้ด้วยตา... แต่มันต้องมองด้วยหัวใจ.... แต่เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน เรามองดูความรวยความจนของคน เพียงแค่ที่สิ่งของที่เขาใช้ เรามองความดีของคน ตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น เรามองอะไรหลายสิ่ง หลายอย่างด้วยตา แล้วเราก็ตัดสินคนเพียงแค่เวลา..ไม่เกิน 5 นาที เราต้องสูญเสียมิตรที่ดีไปเพียงเพราะเราอ้างว่า.."ไม่มีเวลา" เราไม่มีเวลา...ก็ต่อเมื่อเราไม่สนใจ เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งๆ นั้น ต่อคนๆนั้น..ต่างหาก แต่ถ้าลองมองย้อนดู...ทำไม ? เราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลาย อย่างในแต่ละวัน เพราะเราให้ความสนใจ ให้ความสำคัญกับมันต่างหาก ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป กับคนที่หวังดีกับคุณแต่คุณไม่เคยมองเห็นมัน อย่าปล่อยให้มิตรภาพ และความทรงจำดีๆ..ต้องมีรอยร้าวเลยครับ เพราะเมื่อวันหนึ่งที่ เค้าจากเราไป เราจะได้จากกันด้วยความรู้สึกที่ดีต่อกัน เราจะได้ไม่รู้สึกผิดเพราะว่า... เรายังทำดีกับเค้าไม่เพียงพอ -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- -:- พ่อแม่ก็แก่เฒ่า -:- พ่อแม่ก็แก่เฒ่า..............จําจากเจ้าไม่อยู่นาน จะพบจะพ้องพาน..........เพียงเสี้ยววารของคืนวัน ใจจริงไม่อยากจาก.........เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน แค่ชีพมิทนทาน..............ย่อมร้าวรานสลายไป ขอเถิดถ้าสงสาร.............อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ คนแก่ชะแรวัย.................คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน ไม่รักก็ไม่ว่า...................เพียงเมตาช่วยอาทร ให้กินและให้นอน..........คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง..........ให้นึกถึงเมื่อเยาว์วัย ร้องไห้ยามป่วยไข้...........ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน เฝ้าเลี้ยงจนโตใหญ่...........แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน หวังเพียงจะได้ยล............เติบโตจนสง่างาม ขอโทษถ้าทําผิด.............ขอให้คิดทุกทุกยาม ใจแท้มีแต่ความ..............หวังติดตามช่วยอวยชัย ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง.................มีหรือหวังอยู่นานได้ วันหนึ่งคงล้มไป.............ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง -:- -:- -:- -:- -:- -:-*** -:- -:- -:- -:- -:-

"Seven Blunders of the World" by Mahatma Gandhi

Blunders = A usually serious mistake typically caused by ignorance or confusion.

1. Wealth without work

2. Pleasure without conscience

3. Knowledge without character

4. Commerce without morality

5. Science without humanity

6. Worship without sacrifice

7. Politics without principle

?Mahatma Gandhi

Wednesday, November 23, 2005

Things My Girlfriend And I Have Argued About

พิมพ์ไปเยอะ แต่สุดท้าย อ่านไม่ออก ไปดูเว็บเฮียแกละกัน มันส์มาก

Sunday, November 13, 2005

SMEs - Manager Online

บทความ เรื่องร้านขายก๋วยเตี๋ยว
เพื่อนบ้านใหม่ที่อร่อย แต่ให้น้อย

Saturday, November 12, 2005

Sunday, November 06, 2005

Wednesday, November 02, 2005

เพลงประจำจังหวัด

เมืองของเรา ร่มเงาแห่งศาสนา
องค์พระราชาแผ่บุญญาคุ้มภัย
สี่แควประสาน ปิง วัง ยม น่าน ไหล
ลองลงใต้ เลี้ยงเมืองไทยให้อุดม
แลเขียววิไลกว้างไกลและไพศาล
ภูเขาตระการ ทุ่งลำธารสายลม
แหล่งไร่นาสวน เราทั้งมวลชื่นชม
น้องพี่เกลียวกลม โอ้มารดร นครสวรรค์
หนองบัว ไพศาลี ตากฟ้า ตาคลี ท่าตะโก
ชุมแสง ปากน้ำโพ พยุหะ เติบโตทุกวัน
บรรพต ลาดยาว เก้าเลี้ยว คนงามลาวัลย์
โกรกพระ รวมกัน นครสวรรค์ของเรา
เราสามัคคี ภักดีชาติศาสนา
องค์พระราชาแผ่บุญญาคุ้มเงา
เกษตรเกียรติประเทือง
นคร รุ่งเรืองนานเนา
โอ้ ถิ่นของเรานามนั้นขจร นครสวรรค์
โอ้ ถิ่นของเรานามนั้นขจร นครสวรรค์

อืม เพลงประจำจังหวัด จังหวะโจ๊ะพรึมๆ